Ciasna sala wypełniona 16-latkami. Ktoś westchnął głośno "O Boże!".
- O Boże? Jaki to przypadek "O Boże"? No, jaki?
Chwila przeciągającego się milczenia oznaczała niewinność umysłów i nieskażenie ich prostotą deklinacji wołacza.
O!O!O!
Wołacz: O!O!O!
Wołacz O!O!O!
O, Boże! - Wołacz!
O, Boże! - Wołacz!
Wołacz! - O, Boże!
O!O!O!
Rozweseleni rytmem, zgrywą, ruchem rapujemy pozostałe przypadki, których nazwy i kolejność po kilku powtórkach stają się oczywiste...
Rozweseleni rytmem, zgrywą, ruchem rapujemy pozostałe przypadki, których nazwy i kolejność po kilku powtórkach stają się oczywiste...
Codziennie śni mi się, że uczę i że jeżdżę na nartach.
A tymczasem poznaję uroki pozycji horyzontalnej:
zmieniłam dzwonek w telefonie na programową piosenkę SDM-u z wakacji
Uważnie czytam całe artykuły w gazecie
Przełamałam niechęć do skypa, by popatrzeć na pikslowe twarze najbliższych
Przejrzałam kilka sukienek w sklepach internetowych
Otworzyłam bloga
Czas upływa mi na tropieniu analogii między sobą a foką
googlowaniu zapytania jak nie wpaść w rolę ofiary
zastanawianiu się nad pojemnością formy zapisków z czasu choroby
rozmyślaniu nad status quo osób niepełnosprawnych
dynamiką kuli bilardowej i kamienia
Całe życie budować poczucie wartości na dawaniu sobie rady a potem nagle nie móc zbyt wiele. Ciągle leżeć lub siedzieć, podczas gdy dotąd na pewno to siadało się do obiadu (a i to na chwilę, bo piciu, bo łyżką, bo zetrzeć rozlane, podnieść upuszczone).
Zdać sobie po raz kolejny sprawę, że świat zbawił już Ktoś Inny i że Ziemia będzie obojętnie mełła próżnię swym wirowo-obrotowym ruchem również beze mnie.
Od dawna wiedzieliśmy, że świat szpitali i przychodni to osobna, zawoalowana cywilizacja. Ludzie zdrowi bronią się przed nią wyparciem, ale bardziej lub mniej uświadamiają sobie jej istnienie. Jednak ten kontynent z Kafki rodem, machina absurdu napędzana wszelkimi odmianami ludzkiego bólu, stanie się - prędzej czy później - ojczyzną każdego,
bo tylko ten świat bólu; bo tylko ten świat
jest bólem; bo światem jest tylko ten ból.
Nie. Nie nudzę się.
Prowadzę telefoniczne flirty z rejestracjami przychodni
Trenuję pokorę nieustannego proszenia o podanie czegoś (herbaty, leków, komórki, laptopa, kabla, chusteczek)
Przyglądam się tangu Chłopaka Zza Lustra z odkurzaczem - to, co nazywałam nadmiernym kontrolowaniem sytuacji, teraz jawi mi się jako cudowna zapobiegliwość
Dzieci przytulam częściej
Lektura ulotek lekarstw, należąca do gatunku literatury popularnej typu horror, dostarcza mi przeżyć w rodzaju antycznego katharsis. Wystarczy obwąchać pobieżnie tekst i już czuję się młodo, rześko i sprawnie jak wylegujący się jedynie na łóżku akrobata.
Chcemy noc przeskoczyć
ciemną i niepewną
z biletem kupionym
w nieznane
Lecz mówisz - znów musi się udać
choć tyle podróży za nami
Przecież jedziemy dziś
na dwa dni do Włodawy
SDM- Wojtka Belona ostatnia ziemska podróż do Włodawy
- nasza programowa piosenka z wakacji na Polesiu
- nasza programowa piosenka z wakacji na Polesiu
1. W Ojcowie, Boroniówka.
2. Jezioro Czwarty w Golejowie.
3."13" - Gniezno.
4. Jaworki. W tle Homole.
5. Pustelnia Złotego Lasu. Rywiany.
